بسیاری از دانش جویان بهایی، که جزئی از بزرگترین اقلیت دینی ایران هستند، از امروز به امید قبولی در دانشگاه های ایران، در کنار دیگر دانش جویان مسلمان شیعه، سنی، مسیحی، زرتشتی، کلیمی و ... با امید به داشتن حقوق مساوی برای طی کردن کلاس های عالی دانشگاهی و کسب مراتب عالی علمی و رسیدن به هدف هایی که هر فرد در زندگی خود برای داشتن آینده ای مملو از موفقیت و یک زندگی مرفه دارد، پا به جلسه کنکور می گذارند که مسلما یکی از هدف های آن ها پیروزی و تلاش برای سربلندی ایران و ایرانی و خدمت به هموطنانشان است.
مسیر تحصیلی یک جوان بهایی ایرانی از ابتدا تصویری پر از دلهره، اضطراب و عدم امنیت تحصیلی در تمام مقاطع است. جوان بهایی ایرانی در مقاطع قبل از کنکور همواره با انواع توهین، تحقیر و آزار روبروست و در مواردی حتی از مدرسه اخراج می‌شود.
اما تا به امسال و پس از گذشت نزدیک به 30 سال جوانان بهایی هنوز این امید و آرزو را در دل دارند و آنچه با آن روبه رو می شوند چیزی جز برخورد غیر انسانی و قانون گریزی مسوولان جمهوری اسلامی نبوده است. تساوی در برخورداری از حقوق مساوی برای کسب تحصیلات عالیه، برخورداری از امکانات آموزشی برای عموم شهروندان یا هرعنوان دیگر در این رابطه هم جزئی دیگر از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است که مانند دیگر اصول آن در مورد بهاییان نقض می شود.
آنگونه که مطابق قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز، محروم کردن بهاییان از حق تحصیل فاقد هر گونه مبنای حقوقی و خلاف اصول مسلم قانون اساسی است: مطابق بند سوم از اصل 3 قانون اساسي جمهوري اسلامي "تامين آموزش و پرورش و تربيت بدني رايگان براي همه در تمام سطوح، و تسهيل و تعميم آموزش عالي" از جمله وظايف مسلم دولت است. همچنين اصل 30 قانون اساسي جمهوري اسلامي در بياني صريح مقرر مي کند که: "دولت موظف است وسايل آموزش و پرورش رايگان را براي همه ملت تا پايان دوره متوسطه فراهم سازد و وسايل تحصيلات عالي را تا سر حد خودکفايي کشور به طور رايگان گسترش دهد.
اعلاميه ي جهاني حقوق بشربا اختصاص ماده ي 26 خود به "حق آموزش"، در واقع اهميت جدي اين حق اساسي و غير قابل ترديد را در منظومه ي حقوق بشر متذکر شده است. با توجه به اطلاق حق آموزش به "هرکس" و با نگاه به ماده ي 2 اعلاميه (در واقع با جمع مواد 2 و 26 اعلاميه) مي توان نتيجه گرفت که "هر کس بي هيچ تبعيضي از هر حيث، مانند نژاد، رنگ، جنسيت، زبان، دين، عقايد سياسي يا غير آن، اصل و منشا ملي يا اجتماعي، ثروت، ولادت يا هر موقعيت ديگر از حق آموزش بهره مند خواهد بود" اين بدان معناست که ايجاد هر گونه محدوديت براي تحصيل افراد بر مبناي معيارهاي پيش گفته مصداق تبعيض و نقض آشکار حقوق بشر است. ماده ي 13 از ميثاق حقوق اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي که دولت ايران نيز به آن پيوسته و در نتيجه رعايت مفاد آن براي جمهوری اسلامی الزامي است به ابعاد مختلف حق آ موزش اشاره دارد، ماده ی 13 از جمله به این نکته اشاره می کند که كشورهاي طرف اين ميثاق، حق هر کس را به آموزش و پرورش به رسمیت می شناسند.
یکی ازمواردی که اهمیت حق تحصیل در دانشگاه را پررنگتر می کند این است که زنان تحصيل کرده در تربيت فرزندان خود موفق ترند و در رشد اجتماع نقش مهمي ايفا خواهند کرد. عقب نگه داشتن زنان در زمینه ی تحصیل، باعث کمتر شدن توانایی آن ها در پرورش و تربیت صحیح کودکان و در نتیجه پرورش نسلی می شود که نمی توانند به درستی استعدادشان را در جامعه به کار گیرند و اجتماع توانايي هاي نيمي از جمعيت خود را از دست مي دهد و این یکی از بزرگترین لطماتی است که به صورت سیستماتیک بر بهاییان در طول این چند سال وارد شده است.
و اینگونه است که ساختمان های سازمان سنجش با قدم های جوانان محروم از تحصیل بهایی هر سال مستهلکتر از سال پیش می شوند!
درب های صندوق های پستی کمیسیون اصل نود و دیوان عدالت اداری هر سال با حجم بالای نامه نگاری ها خود به خود، تحت فشار بازمی شوند!
عده ای از دختران و پسران جوان بهایی به جرم پیگیری حقوق تضییع شده ی تحصیلی خود و دیگرهم اندیشانشان به سلول های انفرادی می افتند و بجای آنکه مسوولین پاسخگوی آن ها باشند ، آنها باید ساعت ها و روزها بازجویی شوند!
اما امسال اینطور به نظر می رسد که در صورت تداوم این محرومیت، محدودیت و فشارها در زمینه تحصیل ، پیگیری ها و خواسته های این قشر و به طور کلی محرومان از تحصیل، منظم تر و هدفمندانه تر از قبل دنبال خواهد شد، چون همانگونه که بر همگان ثابت شده است، رمز و راه رسیدن به این هدف در گرو همفکری، همدلی و مشورت صحیح است .
